Narracyjne strategie tworzenia tożsamości – wokół biograficznych opowieści
Abstrakt
Celem, jaki postawiła przed sobą autorka artykułu, jest przeanalizowanie procesu konstruowania tożsamości i pewnych jej strategii na szerszym tle, jakie tworzą rozważania o wybranych typach narracji i ich związkach z jaźnią jednostki. Istotnym punktem analizy jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie jaką rolę w procesie konstruowania tożsamości pełnią schematy i wzorce narracyjne obecne w kulturze i jakie czynniki mogą definiować ów wpływ?
Równie ważną kwestią wydają się być uwarunkowania tworzenia przez ludzi tzw. autonarracji proaktywnych i defensywnych, będących podstawą do rozwijania określonych strategii tożsamości jako pochodnej związków między jednostką, jej wyobrażeniami o własnym działaniu i jego motywach a otoczeniem.
Downloads
Bibliografia
Bamberg M., Who Am I? Narration and its Contribution to Self and Identity. Theory and Psychology, 2 (2011) s. 3-24, DOI: 10.1177/0959354309355852.
Beck U., Społeczeństwo ryzyka: w drodze do innej nowoczesności, przeł. S. Cieśla, Warszawa 2002.
Dąbrowski K., Dezintegracja pozytywna, Warszawa 1979.
Fabjański M., Zaufaj życiu. Nie zakochuj się w przelatującym wróblu, Warszawa 2014.
Górecki M., Trajektoria, w: Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, red. T. Pilch, Warszawa 2007, t. 6, s.778.
Krasnodębski Z., Świat przeżywany. Fenomenologia i nauki społeczne, Warszawa 1993.
Mead G. H., Umysł, osobowość i społeczeństwo, wstęp A. Kłoskowska, przeł. Z. Wolińska, Warszawa 1975.
Narracja jako sposób rozumienia świata, red. J. Trzebiński, Gdańsk 2002.
Nowak-Dziemianowicz M., Narracja – tożsamość – wychowanie. Perspektywa przejścia i zmiany, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 3(55) (2011) s. 37–53.
Nowak-Dziemianowicz M., Narracja w pedagogice: znaczenie badania, interpretacje, „Kultura i Edukacja”, 2 (2014) s. 7–44.
Rancew-Sikora D., Skowronek K., O (nie)zbędności opowiadania. Refleksja teoretyczno-krytyczna na temat badań narracyjnych i perspektywy storytelling, „Studia Humanistyczne AGH”, 14 (2015) nr 1, s. 7–24.
Schütze F., Trajektorie cierpienia jako przedmiot badań socjologii interpretatywnej, przeł. M. Czyżewski, „Studia Socjologiczne”, 1 (1997) s. 11–32.
Społeczne przestrzenie doświadczenia. Metoda interpretacji dokumentarnej, red. S. Krzychała, Wrocław 2004.
Stemplewska-Żakowicz K., Koncepcje narracyjnej tożsamości. Od historii życia do dialogowego „ja”, w: Narracja jako sposób rozumienia świata, red. J. Trzebiński, Sopot 2001, s.81–113.
Trzebiński J., Autonarracje nadają kształt życiu człowieka, w: Narracja jako sposób rozumienia świata, red. J. Trzebiński, Sopot 2001, s.43 i kolejne.
Urbaniak-Zając D., Dzieci i młodzież społeczeństwie ryzyka, w: Dzieci i młodzież wobec zagrożeń dzisiejszego świata, red. T. Borowska, M. Dudzikowa, Poznań 1999, s.13.
Copyright (c) 2020 Biografistyka Pedagogiczna
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
