Narracje rodziców w przestrzeni mediów społecznościowych
zarys problematyki na przykładzie zjawiska sharentingu
Abstrakt
Nowe media są dzisiaj źródłem innowacyjnych rozwiązań przede wszystkim w obszarze komunikacji, a przez to wpływają na świadomość, sposób myślenia i zachowania oraz codzienne życie współczesnego człowieka. Ukształtował się typ cywilizacji medialnej, która implikuje szereg nieznanych dotąd sytuacji - szans i zagrożeń, stanowiących wyzwania pedagogiczne. Do tego obszaru nowych kategorii wpisuje się zjawisko określone mianem sharentingu. Polega ono na upowszechniania przez współczesnych rodziców informacji, zdjęć i filmów dotyczących swoich dzieci w mediach społecznościowych. Ten rodzaj aktywności rodzicielskiej, stanowiący swoistą formę narracji, skłania do podejmowania naukowej refleksji nad jej znaczeniem i sensem, przyczynami i konsekwencjami dla biografii rodziców i dziecka teraz i w przyszłości. W celu dokonania rozstrzygnięć w tym obszarze na potrzeby niniejszego artykułu zastosowano metodę analizy i syntezy literatury.
Downloads
Bibliografia
Bąk A., Serwisy społecznościowe – efekt Facebooka i nie tylko, „Media i Społeczeństwo”, 2016, nr 6, s.134–146.
Białobrzeska K., Kurkowski C., Na wstępie. Zagrożone człowieczeństwo – refleksje pedagoga społecznego, w: Zagrożone człowieczeństwo, t. 1: Zagrożenia w obszarze rodziny, dzieciństwa i okresu dorastania, red. K. Białobrzeska, C. Kurkowski, Kraków 2012, s. 9–19.
Błasiak A., (Nowy) wymiar rodzicielstwa – wybrane aspekty, w: Rodzicielstwo w wybranych zagadnieniach pedagogicznych, red. D. Opozda, M. Leśniak, Lublin 2017, s. 29–43.
Borkowska A., Witkowska M., Media społecznościowe w szkole, Warszawa 2017.
Brosch A., Sharenting – nowy wymiar rodzicielstwa?, w: Świat małego dziecka. Przestrzeń instytucji, cyberprzestrzeń i inne przestrzenie dzieciństwa, red. H. Krauze-Sikorska, M. Klichowski, Poznań 2017, s. 379–387.
Davis M. M., Parents on Social Media: Likes and Dislikes of Sharenting, „C. S. Mott Children’s Hospital National Poll on Children’s Health”, 23 (2015) nr 2, https://mottpoll.org/sites/default/files/documents/031615_sharenting_0.pdf, dostęp: 27.12.2017.
Furmanek M., Technologie informacyjne – implikacje kulturowe i społeczne, w: Kształtowanie się tożsamości zielonogórskiej pedagogiki, red. G. Miłkowska, M. Furmanek, Zielona Góra 2011, s. 479–495.
Gębalska-Berekets A., Znaczenie i rola mediów we współczesnej edukacji społeczeństwa informacyjnego, w: Media w edukacji. Wymiar kulturowy i aksjologiczny, red. A. Roguska, Siedlce 2013, s. 85–105.
Golka M., Czym jest społeczeństwo informacyjne?, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 67 (2005) z. 4, s. 253–265.
Hajdukiewicz A., Wychowanie i edukacja w społeczeństwie informacyjno-cyfrowym, w: Zagrożone człowieczeństwo, t. 1: Zagrożenia w obszarze rodziny, dzieciństwa i okresu dorastania, red. K. Białobrzeska, C. Kurkowski, Kraków 2012, s. 171–184.
Morbitzer J., Współczesna przestrzeń obecności człowieka – między realnością a wirtualnością, „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Pedagogika”, 13 (2016) s. 59–68.
Mróz B., Wszystko na sprzedaż? Pułapki i manowce konsumpcjonizmu, „Psychologia Ekonomiczna”, 7 (2015) s. 25–36.
Nowak-Dziemianowicz M., Walka o uznanie w narracjach. Jednostka i wspólnota w procesie poszukiwania tożsamości, Wrocław 2016.
Pluszyńska A., Mamo, tato – pomyśl, zanim wrzucisz coś do sieci, http://wyborcza.pl/7,156282,22105421,mamo-tato-pomysl-zanim-wrzucisz-cos-do-sieci.html, dostęp: 6.04.2018.
Sobczak K., Tożsamość czy tożsamości? ja w świecie cyberrealnym, w: Wirtualność jako realność, red. Z. Rykiel, J. Kinal, Rzeszów 2014.
Szpunar M., Kultura cyfrowego narcyzmu, Kraków 2016.