Poświęcenie nie jedno ma imię
Siostra Zofia od Serca Jezusowego (Matylda Ustjanowicz)
Abstrakt
Matylda Stefania Anna Ustjanowicz przyszła na świat 12 marca 1875 r. w Szczakowej nieopodal Chrzanowa. Celem otrzymania wykształcenia została wysłana do szkoły ss. niepokalanek w Niżniowie, gdzie ukończyła szkołę powszechną i średnią, prowadzoną wg koncepcji wychowawczej założycielki Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP – Marceliny Darowskiej. W latach 1893–1894 Matylda Ustjanowicz przygotowywała się pod okiem sióstr do zawodu nauczycielki domowej. W 1894 r. złożyła egzamin maturalny w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim we Lwowie. W kolejnych latach pracowała jako nauczycielka domowa.
Dnia 7 grudnia 1899 r. Matylda Ustjanowicz wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP w Jazłowcu. Przyjęła imię zakonne Zofia od Serca Jezusowego. Śluby wieczyste złożyła 5 maja 1907 r. Przed wybuchem I wojny światowej pracowała jako mistrzyni internatu i kierowniczka zakładu naukowo-wychowawczego w Niżniowie, w latach 1909–1920 była przełożoną tamtejszego klasztoru. Podczas I wojny światowej w zabudowaniach tegoż funkcjonował lazaret wojenny, gdzie pod czujnym okiem s. Zofii zakonnice niosły pomoc rannym, chorym i umierającym.
W latach dwudziestolecia międzywojennego s. Zofia pracowała jako nauczycielka i dyrektorka w szkołach średnich Zgromadzenia w Nowym Sączu i Jarosławiu. W tym czasie dokształcała się na licznych kursach katechetycznych, w 1927 r. złożyła egzamin na nauczyciela szkół średnich w zakresie historii. W 1934 r. została zatwierdzona na stanowisko dyrektorki Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego Zgromadzenia w Maciejowie, w sierpniu 1939 r. objęła przełożeństwo klasztoru w tymże. W 1938 r. została uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi na polu szkolnictwa prywatnego. W kwietniu 1942 r. s. Zofia otrzymała polecenie objęcia stanowiska zastępczyni przełożonej, a następnie administratorki klasztoru w Nowym Sączu. W maju 1944 r. wróciła do Niżniowa. Zginęła śmiercią męczeńską, zamordowana przez nacjonalistów ukraińskich, 23 sierpnia 1944 r., w Rusiłowie nieopodal Jazłowca.
Downloads
Bibliografia
Anuncjata S. M., O wychowaniu w oparciu o zasady Matki Marceliny Darowskiej, Jarosław 2010.
Berg N. W., Pamiętnik o polskich spiskach i powstaniach 1831–1862, Kraków 1894.
Chmielewski M., Doświadczenie mistyczne Matki Marceliny Darowskiej, Lublin 1992.
Cztery pogadanki rekolekcyjne, Jazłowiec 1904.
Jabłonowska Z., Rodzina w xix i na początku XX wieku, w: Przemiany rodziny polskiej, red. J. Komorowska, Warszawa 1975.
Jabłońska-Deptuła E., Marcelina Darowska. Niepokalanka (1827–1911), Lublin 2010.
Jarząbek Anna S. M., Życie, myśl i dzieło Matki Marceliny Darowskiej, współzałożycielki Zgromadzenia Sióstr Niepokalanek, Warszawa 1990.
Kotkowski K., O pedagogicznym kształceniu rodziców, Warszawa 1968.
Kulesza-Gierat M., Marcelina Darowska w świetle romantologii – perspektywy badawcze, w: Aktywność publiczna kobiet n ziemiach polskich, red. T. Pudłocki, K. Sierakowska, Warszawa 2013.
Lusek J., Istota wychowania w koncepcji błogosławionej Matki Marceliny Darowskiej i jej współczesne implikacje, w: Kobiety na Kresach na przełomie XIX i XX wieku, red. A. Dawid, J. Lusek, Warszawa–Bellerive-sur-Allier–Bytom–Opole 2016.
Lusek J., Seminaria nauczycielskie Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP na Kresach Wschodnich w 20-leciu międzywojennym, w: Oświata i nauka na Kresach Wschodnich w XIX i XX wieku, red. J. Lusek, Bytom 2018.
Niepokalanki w Nowym Sączu. Katalog wystawy, Nowy Sącz 2015.
Panasiuk A., Promocja kobiety istotą charyzmatu wychowawczego Marceliny Darowskiej i jej zgromadzenia, w: Marcelina Darowska. Niepokalański charyzmat wychowania, red. M. Chmielewski, Lublin 1996.
Urbański S., Pojęcie miłości chrześcijańskiej w piśmiennictwie M. Marceliny Darowskiej, Warszawa 1986, mps.
Wyszyński S., Kobieta w Polsce współczesnej, Poznań–Warszawa 1978.
