Leopold Lewicki – nauczyciel bez katedry

Abstrakt

W opracowaniu wskazuje się na wyłączną role wychowania młodego pokolenia przez Leopolda Lewickiego. Przez biografię wybitnego artysty Grupy Krakowskiej (pierwszej) i wspomnienia uczniów, analizuje się sytuacja artystyczna, światopoglądowa, zmiany społeczne. Bierzemy do uwagi okres studiów w Krakowie przed Drugą Wojną Światową i działalność twórczą po wojnie we Lwowie w czasy reżimu komunistycznego. Leopold Lewicki nie przeciwstawiał się rządowi, ani związkom zawodowym artystów, ale utrzymywał pewien dystans wobec instytucji radzieckich. Zbierał obok siebie ludzi bliskich duchowo, a nie stanowiskiem instytucjonalnym lub społecznym. Propagował wśród młodych artystów nowe idee, prowadził rozmowy intelektualne, opowiadał o własnym kształceniu, analizował dzieła sztuki zachodniej, doradzał fachowo, robił korektę prac graficznych. W środowisku artystycznym, zdominowanym przez partyjną ideologię i jedyny uznawany przez rząd kierunek sztuki – socjalistyczny realizm, obcowanie z Leopoldem Lewickim było sposobem dla młodych grafików zrozumieć sztukę współczesną, jej rozwój i kierunki. Nie będąc wykładowcą, miał wpływ na twórczość innych. Biografia Leopolda Lewickiego może być przykładem dla młodzieży dzisiejszej, ponieważ w trudnych ideologicznych warunkach on nie tylko tworzył niekonwencjonalne dzieła sztuki, ale nauczał poza ścianami uczelni.