Kulturowa obojętność na doświadczenie dziecka? Przypadek Niki Strzemińskiej
Abstrakt
Wytwory kultury (filmy, sztuki teatralne, dzieła literackie, sztuki wizualne) posiadają nie tylko określoną wartość artystyczną, mogą być dla nas również cennym źródłem wiedzy o społecznej wrażliwości. Podjęta w niniejszym artykule analiza porównawcza treści zawartych w dziele filmowym (Powidoki Andrzeja Wajdy) z literaturą dokumentu osobistego (wspomnieniami Niki Strzemińskiej) odsłania problem kulturowej obojętności na traumatyzujące doświadczenia dziecka w sytuacji silnego konfliktu rodziców.
Downloads
Bibliografia
Benedyktowicz Z., Wprowadzenie, „Konteksty. Polska Sztuka Ludowa”, 3–4 (1992).
Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1980.
Jackiewicz A., Antropologia filmu, Kraków 1975.
Schier K., Dorosłe dzieci. Psychologiczna problematyka odwrócenia ról w rodzinie, Warszawa 2014.
Strzemińska N,., Miłość, sztuka i nienawiść. O Katarzynie Kobro i Władysławie Strzemińskim, Warszawa 1991.
Sulima R., Antropologia codzienności, Kraków 2000.
Szpakowska M., Chcieć i mieć. Samowiedza obyczajowa w Polsce czasu przemian, Warszawa 2003.
Zagańczyk A., Moje powidoki z Andrzejem Wajdą rozmawia Aleksandra Zagańczyk, „Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu”, 1 (2016).
Copyright (c) 2020 Biografistyka Pedagogiczna
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
